وجود مواد نگهدارنده در فرمولاسیون قطره های چشمی برای حفظ استریل بودن

قطره های چشمی ، ضروری می باشند.

ولی می توانند برای سطح چشم ، سمی باشند و این وقتی مهمتر می شود که نیاز به مصرف طولانی مدت

یا دائمی آن قطره چشمی باشد.

بعنوان مثال:

مصرف طولانی مدت قطره های اشک مصنوعی و یا مصرف مادام العمر قطره های چشمی جهت درمان

گلوکوما یا افزایش فشار چشم.

به همین دلیل ،شرکت سلامت سازان پارس بوعلی اقدام به تولید فرمولاسیون های بدون نگهدارنده کرده است.

فراورده های بدون نگهدارنده مولتی دوز نسبت به ویال های تک دوز بدون نگهدارنده ، برای بیمار بسیار مقرون به صرفه می باشد.

_________________________________________________________________________________________________________

خشکی چشم

نمای کلی

بیماری خشکی چشم یک بیماری شایع است و زمانی رخ می دهد که اشک قادر به روانسازی کافی چشم نباشد. اشک می تواند به دلایل زیادی ناکافی و ناپایدار باشد. به عنوان مثال، اگر اشک کافی تولید نشود یا اشک های بی کیفیت تولید شود، ممکن است خشکی چشم رخ دهد. این ناپایداری اشک منجر به التهاب و آسیب سطح چشم می شود.

خشکی چشم سبب احساس ناراحتی در چشمها می شود. اگر چشم‌هایتان خشک است، ممکن است دچار سوزش شود. ممکن است در شرایط خاصی مانند داخل هواپیما، اتاقی با تهویه مطبوع، دوچرخه سواری یا پس ازچند ساعت نگاه کردن به صفحه کامپیوتر، خشکی چشم را تجربه کنید.

درمان های خشکی چشم ممکن است شما را راحت تر کند. این درمان ها می تواند شامل تغییر سبک زندگی و استفاده از قطره چشم باشد. برای کنترل علائم خشکی چشم احتمالاً باید این اقدامات را به طور همیشگی انجام دهید.

------------------------------------------------------------------------------------

علائم

علائم و نشانه‌هایی که معمولاً هر دو چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهند، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• احساس سوزش یا خراش در چشمان

• ایجاد موکوس رشته ای در داخل یا اطراف چشم

• حساسیت به نور

• قرمزی چشم که در طول روز بدتر می شود

• احساس وجود چیزی در چشمان

• مشکل در استفاده از لنزهای تماسی

• مشکل در رانندگی در شب

• آبریزش چشم که پاسخ بدن به تحریک خشکی چشم است

• تاری دید یا خستگی چشم

--------------------------------------------------------------------------------------

علل

خشکی چشم به دلایل مختلفی ایجاد می شود که میتواند لایه اشکی سالم را مختل کند. لایه اشکی دارای سه لایه است: روغن های چرب، مایع آبکی و موکوس. این ترکیب معمولا سطح چشم را روان، صاف و شفاف نگه می دارد. مشکلات مربوط به هر یک از این لایه ها می تواند باعث خشکی چشم شود.

دلایل زیادی برای اختلال عملکرد لایه اشکی وجود دارد، از جمله تغییرات هورمونی، بیماری خودایمنی، التهاب غدد پلک یا بیماری آلرژیک چشم. برای برخی افراد، علت خشکی چشم کاهش تولید اشک یا افزایش تبخیر اشک است.

-------------------------------------------------------------------------------------

غدد اشک آور و مجاری اشک

غدد اشکی  (lacrimal gland)که در بالای هر کره چشم قرار دارند، به طور مداوم مایع اشکی را تامین می کنند که هر بار که پلک های خود را بهم می زنید، ازسطح چشم پاک می شود. مایع اضافی از طریق مجاری اشکی به داخل بینی تخلیه می شود.

کاهش تولید اشک

خشکی چشم زمانی رخ می دهد که نتوانید اشک کافی تولید کنید.

علل شایع کاهش تولید اشک عبارتند از:

• پیری

• برخی شرایط پزشکی از جمله سندرم شوگرن، بیماری آلرژیک چشم، آرتریت روماتوئید، لوپوس، اسکلرودرما، سارکوئیدوز، اختلالات تیروئید یا کمبود ویتامین A

• برخی داروها، از جمله آنتی هیستامین ها، ضداحتقان ها، درمان جایگزینی هورمونی، داروهای ضد افسردگی، داروهای کنترل فشار خون بالا، آکنه، داذوهای پیشگیری از بارداری و بیماری پارکینسون

• از بین رفتن حساسیت عصب قرنیه ناشی از استفاده از لنز تماسی، آسیب عصبی یا جراحی لیزر چشم، اگرچه علائم خشکی چشم مربوط به این روش معمولا موقتی است.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

افزایش تبخیر اشک

لایه روغن تولید شده توسط غدد کوچک لبه پلک (غدد میبومین) ممکن است مسدود شود. انسداد غدد میبومین در افراد مبتلا به روزاسه یا سایر اختلالات پوستی شایع تر است.

علل شایع افزایش تبخیر اشک عبارتند از:

• بلفاریت خلفی (اختلال غدد میبومین)

• پلک زدن کمتر، که درشرایط خاصی مانند بیماری پارکینسون میتواند رخ دهد؛ یا در حین فعالیت های خاصی مانند مطالعه کردن، رانندگی یا کار با کامپیوتر

• مشکلات پلک، مانند چرخش پلک ها به بیرون (اکتروپیون) و چرخش پلک ها به داخل (آنتروپیون)

• آلرژی چشم

• مواد نگهدارنده در قطره های موضعی چشم

• باد، دود یا هوای خشک

• کمبود ویتامین A

-----------------------------------------------------------------------

عوامل خطر

عواملی که احتمال ابتلا به خشکی چشم را افزایش می دهند عبارتند از:

• سن بالای 50 سال. تولید اشک با افزایش سن کاهش می یابد. خشکی چشم در افراد بالای 50 سال شایع تر است.

• جنسیت مونث. کمبود اشک در زنان بیشتر دیده می شود، به خصوص اگر تغییرات هورمونی را به دلیل بارداری، استفاده از قرص های ضد بارداری یا یائسگی تجربه کنند.

• کمبود ویتامین A که در جگر، هویج و کلم بروکلی وجود دارد یا اسیدهای چرب امگا 3 که در ماهی، گردو و روغن های گیاهی وجود دارد.

• استفاده از لنزهای تماسی یا داشتن سابقه جراحی انکساری.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

عوارض

افرادی که خشکی چشم دارند ممکن است عوارض زیررا تجربه کنند:

• عفونت های چشمی. اشک از سطح چشم در برابرعفونت محافظت می کند. بدون اشک کافی، ممکن است خطر عفونت چشم را افزایش یابد.

• آسیب به سطح چشم. در صورت عدم درمان، خشکی شدید چشم ممکن است منجر به التهاب چشم، ساییدگی سطح قرنیه، زخم قرنیه و از دست دادن بینایی شود.

• کاهش کیفیت زندگی. خشکی چشم می تواند انجام فعالیت های روزمره مانند مطالعه را دشوار کند.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

پیشگیری

اگر خشکی چشم را تجربه می کنید، به موقعیت هایی که به احتمال زیاد باعث علائم شما می شوند توجه کنید. سپس راه هایی برای اجتناب از این موقعیت ها پیدا کنید تا از علائم خشکی چشم خود جلوگیری کنید. به عنوان مثال:

• از دمیدن هوا در چشم خودداری کنید. سشوار، بخاری ماشین، کولر یا پنکه را به سمت چشمان خود نبرید.

• به هوا رطوبت اضافه کنید. در زمستان، یک مرطوب کننده می تواند سبب ایجاد رطوبت به هوای خشک داخل خانه شود.

• استفاده از عینک آفتابی یا سایر عینک های محافظ. برای جلوگیری از باد و هوای خشک می توان سپرهای حفاطتی را به قسمت بالایی و کناری عینک اضافه کرد.

• در طول کارهای طولانی مدت استراحت چشمی داشته باشید. اگر در حال مطالعه یا انجام کار دیگری هستید که نیاز به تمرکز بینایی دارد، استراحت های دوره ای چشم را انجام دهید. برای چند دقیقه چشمان خود را ببندید. یا برای چند ثانیه مکرراً پلک بزنید تا اشک هایتان به طور یکنواخت روی چشمانتان پخش شود.

• از محیط خود آگاه باشید. هوا در ارتفاعات بالا، مناطق بیابانی و هواپیماها می تواند بسیار خشک باشد. هنگامی که در چنین محیطی وقت می گذرانید، ممکن است مفید باشد که مکرراً چند دقیقه چشمان خود را ببندید تا تبخیر اشک به حداقل برسد.

• کار با کامپیوتر. خواندن یا تماشای تلویزیون می تواند چشمان شما را خشک کند زیرا به اندازه معمول پلک نمی زنید. هر 10 دقیقه یک بار استراحت کنید، به چشمان خود استراحت دهید و سعی کنید بیشتر پلک بزنید تا به چشمانتان کمک کنید مقداری از رطوبت از دست رفته را به دست آورند.

• صفحه کامپیوتر خود را زیر سطح چشم قرار دهید. اگر صفحه نمایش رایانه شما بالاتر از سطح چشم باشد، برای مشاهده صفحه، چشمان خود را بازتر باز می کنید. صفحه نمایش رایانه خود را زیر سطح چشم قرار دهید تا چشمان خود را  زیاد باز نکنید.

• سیگار را ترک کنید و از دود سیگار خودداری کنید. اگر سیگار نمی کشید، از افرادی که سیگار می کشند دوری کنید. دود می تواند علائم خشکی چشم را بدتر کند.

• به طور مرتب از اشک مصنوعی استفاده کنید. اگر خشکی مزمن چشم دارید، حتی زمانی که چشمانتان احساس خوبی دارند، از قطره های چشمی استفاده کنید تا به خوبی روان شوند.

• داروها. اگر علائم خشکی چشم را دارید و دارو مصرف می کنید، برچسب را بخوانید. برخی داروها مانند آنتی هیستامین ها، بتابلوکرها و برخی داروهای ضد افسردگی می توانند بر اشک تأثیر بگذارند و چشمان را خشک کنند. با پزشک خود در این مورد مشورت کنید.

-------------------------------------------------------------------------

تشخیص

آزمایش ها و روش هایی که ممکن است برای تعیین علت خشکی چشم مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از:

• معاینه جامع چشم. یک معاینه چشم که شامل یک تاریخچه کامل از سلامت کلی چشم است می تواند به  پزشک کمک کند تا علت خشکی چشم را تشخیص دهد.

• آزمایشی برای اندازه گیری حجم اشک. پزشک ممکن است تولید اشک را با استفاده از آزمایش اشک  Schirmer  اندازه گیری کند. در این آزمایش، نوارهای کاغذ لکه دار زیر پلک پایین قرار می گیرد. پس از پنج دقیقه مقدار نوار خیس شده توسط اشک اندازگیری می شود.

• آزمایشی برای تعیین کیفیت اشک. از رنگ های مخصوص در قطره های چشمی برای تعیین وضعیت سطح چشم استفاده می کنند. پزشک به دنبال الگوهای رنگ آمیزی روی قرنیه می گردد و مدت زمانی را که طول می کشد تا اشک شما تبخیر شود را اندازه گیری می کند.

• آزمایش اسمولاریته اشک. این نوع آزمایش ترکیب ذرات و آب موجود در اشک را اندازه گیری می کند. با بیماری خشکی چشم، آب کمتری در چشم وجود خواهد داشت.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

درمان

برای اکثر افرادی که علائم خشکی چشم گاه به گاه یا خفیف دارند، استفاده منظم از قطره های چشمی بدون نسخه که اشک مصنوعی نیز نامیده می شود، کافی است. اگر علائم مداوم و جدی تر باشد، گزینه های دیگری وجود دارد، بستگی به این دارد که چه چیزی باعث خشکی چشم شده است.

برخی از درمان ها بر معکوس کردن یا مدیریت بیماری یا عاملی که باعث خشکی چشم می شود تمرکز می کنند. سایر درمان‌ها می‌توانند کیفیت اشک را بهبود بخشند یا مانع از تخلیه سریع اشک از چشمان شوند.

------------------------------------------------------------------

درمان علل زمینه ای خشکی چشم

در برخی موارد، درمان یک مشکل زمینه ای سلامتی می تواند به رفع علائم و نشانه های خشکی چشم کمک کند. به عنوان مثال، اگر دارویی باعث خشکی چشم شود، پزشک ممکن است داروی دیگری را توصیه کند که این عارضه جانبی را ایجاد نکند.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

داروها

داروهای تجویزی مورد استفاده برای درمان خشکی چشم عبارتند از:

• داروهای کاهش التهاب پلک. التهاب در امتداد لبه پلک می تواند غدد چربی را از ترشح روغن در اشک باز دارد. پزشک ممکن است آنتی بیوتیک را برای کاهش التهاب توصیه کند. آنتی بیوتیک ها برای خشکی چشم معمولا از طریق دهان مصرف می شوند، اگرچه برخی از آنها به عنوان قطره یا پماد چشم نیزاستفاده می شود.

• قطره چشم برای کنترل التهاب قرنیه. التهاب قرنیه ممکن است با قطره های چشمی حاوی داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی سیکلوسپورین  یا کورتیکواستروئیدها، کنترل شود. کورتیکواستروئیدها به دلیل عوارض جانبی احتمالی برای استفاده طولانی مدت ایده آل نیستند.

• داروهای محرک اشک. داروهای کولینرژیک (پیلوکارپین) به افزایش تولید اشک کمک می کند. عوارض جانبی احتمالی شامل تعریق است.

• قطره های چشمی ساخته شده از خون خودتان. به این قطره های سرم خون اتولوگ می گویند. اگر علائم خشکی چشم شدیدی دارید که به هیچ درمان دیگری پاسخ نمی‌دهند، ممکن است این روش یک گزینه‌ باشد.

سایر روش ها

سایر روش هایی که ممکن است برای درمان خشکی چشم استفاده شود عبارتند از:

• بستن مجاری اشک برای کاهش ریزش اشک. پزشک ممکن است از این روش درمانی را برای جلوگیری از خروج سریع اشک از چشم پیشنهاد کند. این کار را می توان با بستن جزئی یا کامل مجاری اشک انجام داد.

• استفاده از لنزهای تماسی مخصوص. برخی از افراد با خشکی شدید چشم ممکن است از لنزهای تماسی ویژه ای استفاده کنند که از سطح چشم محافظت می کند و رطوبت را به دام می اندازد. به آنها لنزهای اسکلرال یا لنزهای بانداژمی گویند.

• رفع انسداد غدد چربی. کمپرس گرم یا ماسک چشمی روزانه می تواند به پاکسازی غدد چربی مسدود شده کمک کند. دستگاه ضربان حرارتی راه دیگری برای باز کردن انسداد غدد روغن است، اما مشخص نیست که آیا این روش مزیتی نسبت به کمپرس گرم دارد یا خیر.

• استفاده از نور درمانی و ماساژ پلک. تکنیکی به نام نور درمانی با پالس شدید و به دنبال آن ماساژ پلک ها ممکن است به افرادی که خشکی چشم شدید دارند کمک کند.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

خودمراقبتی

ممکن است بتوانید خشکی چشم خود را با شستن مکرر پلک ها و استفاده از قطره های چشمی بدون نسخه یا سایر محصولاتی که به روان شدن چشم شما کمک می کنند، کنترل کنید. اگر مشکل طولانی مدت (مزمن) است، حتی زمانی که چشمان احساس خوبی دارند، از قطره های چشمی استفاده کنید تا به خوبی روان شوند.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

انتخاب و استفاده از محصولات بدون نسخه برای خشکی چشم

انواع محصولات بدون نسخه برای خشکی چشم در دسترس است، از جمله قطره های چشمی که به آنها اشک مصنوعی می گویند. با پزشک خود در مورد گزینه مناسب مشورت کنید.

برای کنترل علائم خشکی خفیف چشم ممکن است اشک مصنوعی کافی باشد. برخی از افراد باید چندین بار در روز قطره بریزند و برخی فقط یک بار در روز از آن استفاده می کنند.

عوامل زیر را هنگام انتخاب یک محصول بدون نسخه در نظر بگیرید:

•  قطره های حاوی مواد نگهدارنده در مقابل قطره های بدون مواد نگهدارنده. به برخی از قطره های چشمی مواد نگهدارنده اضافه می شود تا ماندگاری آنها طولانی شود. می توانید تا چهار بار در روز از قطره های چشمی دارای مواد نگهدارنده استفاده کنید. اما استفاده بیشتر از قطره های حاوی مواد نگهدارنده می تواند باعث تحریک چشم شود.

قطره های چشمی بدون مواد نگهدارنده در بسته هایی عرضه می شوند که حاوی چندین ویال یکبار مصرف هستند. پس از استفاده از ویال، آن را دور بیاندازید. اگر بیش از چهار بار در روز از قطره های چشمی استفاده می کنید، قطره های بدون مواد نگهدارنده بی خطر هستند.

• قطره هایی که قرمزی چشم را کاهش می دهند. بهتر است از این قطره ها به عنوان راه حلی برای خشکی چشم اجتناب کنید، زیرا استفاده طولانی مدت آنها می تواند باعث تحریک شود.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

شستن پلک ها برای کنترل التهاب

برای افراد مبتلا به بلفاریت و سایر بیماری هایی که باعث التهاب پلک می شود و جریان چربی را به چشم مسدود می کند، شستشوی مکرر و ملایم پلک ممکن است کمک کننده باشد. برای شستن پلک ها:

• یک دستمال شستشوی گرم را روی چشمان خود بمالید. یک پارچه تمیز را با آب گرم خیس کنید. پارچه را به مدت پنج دقیقه روی چشمان خود نگه دارید. پس از سرد شدن پارچه را دوباره با آب گرم خیس کنید. پارچه را به آرامی روی پلک های خود - از جمله پایه مژه ها - بمالید تا هر گونه ذرات ریز جدا شود.

• از یک صابون ملایم روی پلک های خود استفاده کنید. از شامپو بچه یا صابون ملایم دیگر استفاده کنید. پاک کننده را روی نوک انگشتان تمیز خود قرار دهید و به آرامی چشم های بسته خود را نزدیک پایه مژه ها ماساژ دهید. کاملا آبکشی کنید.

---------------------------------------------------------------------------------------------

منابع:

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/dry-eyes/symptoms-causes/syc-20371863

https://www.aao.org/eye-health/tips-prevention/dry-eye-tips?gad_source=1&gclid=CjwKCAjwzIK1BhAuEiwAHQmU3qH1Dj6amQeTmA7id-ND5f_XcCOorKmbVf8bR0OugRQPKARBfLwtNRoCb9cQAvD_BwE

https://www.webmd.com/eye-health/ss/slideshow-dry-eyes

https://www.hopkinsmedicine.org/health/conditions-and-diseases/dry-eye

https://www.health.harvard.edu/a_to_z/dry-eye-syndrome-a-to-z

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

گلوکوم ( آب سیاه )

آنچه در مورد گلوکوم ( آب سیاه )  باید بدانید:

• گلوکوم علت اصلی نابینایی غیرقابل برگشت است.

• سه میلیون نفر در ایالات متحده و 80 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به گلوکوم هستند.

• گلوکوم به عنوان "کور کننده خاموش" شناخته می شود زیرا در مراحل اولیه علائم قابل توجهی وجود ندارد.

• تشخیص زودهنگام و درمان گلوکوم مهمترین گام برای جلوگیری از از دست رفتن بینایی است.

• سابقه خانوادگی، یک  ریسک فاکتور برای ابتلا به گلوکوم است.

• فشار چشم تنها عامل خطر قابل اصلاح شناخته شده برای گلوکوم است و هدف اصلی درمان میباشد.

گلوکوم ( آب سیاه) یک گروه از بیماری های چشمی است که به عصب بینایی آسیب می رساند. عصب بینایی اطلاعات بصری را از چشم به مغز می فرستد. آسیب به عصب بینایی اغلب به فشار بالا در چشم مربوط می شود. اما گلوکوم حتی با فشار طبیعی چشم نیز ممکن است رخ دهد.

گلوکوم در هر سنی ممکن است اتفاق بیفتد اما در افراد مسن شایع تر است و یکی از علل اصلی نابینایی در افراد بالای 60 سال است.

بسیاری از انواع  گلوکوم هیچ علامت هشدار دهنده ای ندارند. این اثر به قدری تدریجی است که ممکن است تا زمانی که شرایط در مراحل بعدی خود قرار نگیرد، تغییری در بینایی مشاهده نشود.

مهم است که معاینات چشمی منظمی داشته باشید که شامل اندازه گیری فشار چشم است. اگر گلوکوم زود تشخیص داده شود، از دست دادن بینایی می تواند کاهش یابد یا از آن جلوگیری شود. اگر گلوکوم دارید، تا پایان عمر به درمان یا پایش نیاز دارید.

علائم

علائم اولیه: اغلب هیچ علامتی ندارد

علائم بعدی: از دست دادن بینایی جانبی (محیطی)، نقاط کور، کوری

علائم گلوکوم به نوع و مرحله بیماری بستگی دارد.

گلوکوم با زاویه باز

• در مراحل اولیه هیچ علامتی وجود ندارد

• به تدریج لکه های کور تکه تکه در دید محیطی ایجاد می شود.

• در مراحل بعدی، مشکل در دیدن چیزها در دید مرکزی بوجود می آید.

گلوکوم حاد زاویه بسته

سردرد شدید،  درد شدید چشم، تهوع یا استفراغ، تاری دید، هاله یا حلقه های رنگی اطراف چراغ ها، قرمزی چشم

گلوکوم با فشار طبیعی

• درمراحل اولیه هیچ علامتی وجود ندارد

• به تدریج تاری دید

• در مراحل بعدی از دست دادن دید جانبی

گلوکوم در کودکان

• کدرورت چشم، افزایش پلک زدن، اشک بدون گریه کردن (نوزادان)،

•تاری دید، نزدیک بینی که بدتر می شود، سردرد

گلوکوم رنگدانه ای

• هاله های اطراف چراغ ها، تاری دید با ورزش، از دست دادن تدریجی دید جانبی

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائمی را تجربه کنید که به طور ناگهانی ظاهر شوند، ممکن است به گلوکوم حاد زاویه بسته مبتلا شده باشید. علائم شامل سردرد شدید و درد شدید چشم است که در اسرع وقت به درمان نیاز دارید. فورا به اورژانس بروید یا با چشم پزشک تماس بگیرید.

دلایل ایجاد گلوکوم

گلوکوم زمانی ایجاد می شود که عصب بینایی آسیب ببیند. با زوال تدریجی این عصب، نقاط کور در بینایی ایجاد می شود. این آسیب عصبی معمولاً به افزایش فشار در چشم مربوط می شود.

افزایش فشار چشم در نتیجه تجمع مایع در داخل چشم اتفاق می افتد. این مایع به زلالیه نیز معروف است. این مایع معمولاً از طریق بافتی که در زاویه ای که عنبیه و قرنیه به هم می رسند تخلیه می شود. به این بافت شبکه ترابکولار نیز می گویند. قرنیه برای بینایی مهم است زیرا نور را وارد چشم می کند. هنگامی که چشم مایعات زیادی تولید می کند یا سیستم تخلیه به درستی کار نمی کند، فشار چشم ممکن است افزایش یابد.

گلوکوم با زاویه باز

شایع ترین نوغ گلوکوم است. زاویه تخلیه تشکیل شده توسط عنبیه و قرنیه باز می ماند. اما سایر قسمت های سیستم تخلیه  به درستی تخلیه را انجام نمیدهد. این ممکن است منجر به افزایش تدریجی فشار چشم شود.

گلوکوم زاویه بسته

این شکل از گلوکوم زمانی رخ می دهد که عنبیه برآمده شود. عنبیه برآمده تا حدی یا به طور کامل زاویه تخلیه را مسدود می کند. در نتیجه، مایع نمی تواند از طریق چشم گردش کند و فشار افزایش می یابد. گلوکوم زاویه بسته ممکن است به طور ناگهانی یا تدریجی رخ دهد.

گلوکوم با فشار طبیعی

هیچ کس دلیل دقیق آسیب دیدگی عصب بینایی را در صورت طبیعی بودن فشار چشم نمی داند. عصب بینایی ممکن است حساس باشد یا جریان خون کمتری داشته باشد. این جریان محدود خون ممکن است ناشی از تجمع رسوبات چربی در شریان ها یا سایر شرایطی باشد که به گردش خون آسیب می رساند. تجمع رسوبات چربی در شریان ها نیز به عنوان آترواسکلروز شناخته می شود.

گلوکوم در کودکان

ممکن است کودکی با گلوکوم متولد شود یا در چند سال اول زندگی به آن مبتلا گردد. مسدود شدن مجرای تخلیه، آسیب یا یک بیماری زمینه ای ممکن است باعث آسیب عصب بینایی شود.

گلوکوم رنگدانه ای

در گلوکوم رنگدانه ای،  گرانولهای رنگدانه کوچک از عنبیه پوسته پوسته می شوند و خروج مایع از چشم را مسدود یا کند می کنند.

گلوکوم معمولا در خانواده ها دیده می شود. در برخی افراد، دانشمندان ژن های مرتبط با فشارچشم بالا و آسیب عصب بینایی را شناسایی کرده اند.

عوامل خطرزا

گلوکوم می تواند به بینایی آسیب برساند قبل از اینکه متوجه علائمی شوید. بنابراین از این عوامل خطر آگاه باشید:

• فشار داخلی چشم بالا

• سن بالای 55 سال

• افراد سیاه، آسیایی یا اسپانیایی

• سابقه خانوادگی گلوکوم

• دیابت، میگرن، فشار خون بالا و کم خونی داسی شکل

• قرنیه هایی که در مرکز نازک هستند

• نزدیک بینی یا دوربینی شدید

• آسیب چشم یا انواع خاصی از جراحی چشم

• مصرف داروهای کورتیکواسترویید به ویژه قطره های چشمی به مدت طولانی

• مصرف داروهای خاص برای کنترل مثانه یا تشنج یا برخی از داروهای سرماخوردگی بدون نسخه

برخی از افراد که دارای زوایای تخلیه باریکی هستند آنها را در معرض خطر ابتلا به گلوکوم با زاویه بسته قرار می دهد.

پیشگیری

این مراحل ممکن است به تشخیص و مدیریت گلوکوم در مراحل اولیه و به جلوگیری از از دست دادن بینایی یا کند کردن پیشرفت آن کمک کند.

• به طور منظم معاینه چشم انجام دهید. معاینات جامع چشم به طور منظم می تواند به تشخیص گلوکوم در مراحل اولیه آن، قبل از آسیب قابل توجه کمک کند. به عنوان یک قاعده کلی، آکادمی چشم پزشکی آمریکا توصیه می کند که اگر کمتر از 40 سال سن دارید، هر 5 تا 10 سال یکبار معاینه جامع چشم را انجام دهید. اگر 40 تا 54 سال دارید، هر 2 تا 4 سال یکبار؛ اگر 55 تا 64 سال دارید، هر 1 تا 3 سال یکبار؛ و اگر بالای 65 سال دارید، هر 1 تا 2 سال یکبار.

اگر در معرض خطر ابتلا به گلوکوم هستید، به غربالگری مکرر نیاز خواهید داشت.

• تاریخچه خانوادگی خود را در مورد سلامت چشم بدانید. گلوکوم معمولا در خانواده ها دیده می شود. اگر در معرض خطر بیشتری هستید، ممکن است نیاز به غربالگری مکرر داشته باشید.

• از محافظ چشم استفاده کنید. آسیب های جدی چشم می تواند منجر به گلوکوم شود. هنگام استفاده از ابزارها یا دربرخی ورزش ها از محافظ چشم استفاده کنید.

• قطره های چشمی تجویز شده را به طور منظم مصرف کنید. قطره های چشمی گلوکوم می توانند به طور قابل توجهی خطر پیشرفت فشار چشم بالا را کاهش دهند. از قطره های چشمی طبق تجویز پزشک خود حتی اگر هیچ علامتی ندارید استفاده کنید.

•ورزش. حداقل سه بار در هفته فعالیت های متوسط ​​مانند پیاده روی یا دویدن را انجام دهید.

تشخیص

پزشک سابقه شما را بررسی می کند و یک معاینه جامع چشم و چندین آزمایش ممکن است انجام دهد، از جمله:

• اندازه گیری فشار داخل چشم که تونومتری(tonometry) نیز نامیده می شود

• آزمایش آسیب عصب بینایی و آزمایش های تصویربرداری

• بررسی مناطق از دست رفته بینایی که به عنوان آزمایش میدان بینایی نیز شناخته می شود

• اندازه گیری ضخامت قرنیه با معاینه ای به نام پاکی متری(pachymetry)

• بازرسی زاویه تخلیه که به آن گونیوسکوپی (gonioscopy) نیز گفته می شود

درمان

آسیب ناشی از گلوکوم قابل برگشت نیست. اما درمان و معاینات منظم می تواند به آهسته کردن یا جلوگیری از از دست رفتن بینایی کمک کند، به خصوص اگر بیماری در مراحل اولیه آن تشخیص داده شود.

گلوکوم با کاهش فشار داخل چشم درمان می شود. گزینه های درمانی شامل قطره های چشمی، داروهای خوراکی، لیزر درمانی، جراحی یا ترکیبی از روش های بالا می باشد.

قطره های چشمی

درمان گلوکوم اغلب با تجویزقطره های چشمی شروع می شود. برخی ممکن است با بهبود نحوه تخلیه مایع از چشم ، فشار چشم را کاهش دهند. برخی دیگر میزان مایع تولید شده توسط چشم را کاهش می دهند. بسته به اینکه فشار چشم چقدر باید پایین باشد، ممکن است بیش از یک قطره چشمی تجویز شود.

داروهای تجویزی عبارتند از:

• پروستاگلاندین ها. این داروها خروج مایع را در چشم افزایش می دهند و به کاهش فشار چشم کمک می کنند. داروهای این دسته شامل لاتانوپروست، تراوپروست، تافلوپروست، بیماتوپروست  و... هستند. عوارض جانبی احتمالی عبارتند از قرمزی و سوزش خفیف چشم، تیره شدن عنبیه، تیره شدن رنگدانه مژه ها یا پوست پلک و تاری دید. این دسته از داروها برای مصرف یک بار در روز تجویز می شوند.

•مسدود کننده های بتا. این داروها تولید مایع را در چشم کاهش می دهند و به کاهش فشار چشم کمک می کنند. به عنوان مثال می توان به تیمولول  و بتاکسولول اشاره کرد. عوارض جانبی احتمالی شامل مشکل در تنفس، کند شدن ضربان قلب، کاهش فشار خون، ناتوانی جنسی و خستگی است. این دسته از داروها را می توان برای استفاده یک یا دو بار در روز بسته به شرایط تجویز کرد.

• آگونیست های آلفا آدرنرژیک. اینها باعث کاهش تولید مایعی می شوند که در داخل چشم جریان دارد. آنها همچنین خروج مایع را در چشم افزایش می دهند. به عنوان مثال می توان به آپراکلونیدین  و بریمونیدین اشاره کرد. عوارض جانبی احتمالی شامل ضربان قلب نامنظم، فشار خون بالا، خستگی، قرمزی، خارش یا تورم چشم و خشکی دهان است. این دسته از داروها معمولاً دو بار در روز تجویز می شوند، اما گاهی اوقات می توان سه بار در روز نیز تجویز کرد.

• مهارکننده های کربنیک انیدراز. این داروها باعث کاهش تولید مایع در چشم می شوند. به عنوان مثال می توان به دورزولامید و برینزولامید اشاره کرد. عوارض جانبی احتمالی شامل طعم فلزی، تکرر ادرار و گزگز در انگشتان دست و پا است. این دسته از داروها معمولاً دو بار در روز تجویز می شوند، اما گاهی اوقات می توان سه بار در روز نیز تجویز کرد.

• مهارکننده رو کیناز. این دارو با سرکوب آنزیم های روکیناز مسئول افزایش مایعات، فشار چشم را کاهش می دهد. این دارو به صورت نتارسودیل در دسترس است و یک بار در روز تجویز می شود. عوارض جانبی احتمالی شامل قرمزی چشم و ناراحتی چشم است.

• عوامل میوتیک یا کولینرژیک. اینها خروج مایع از چشم شما را افزایش می دهند. یک مثال پیلوکارپین است. عوارض جانبی شامل سردرد، چشم درد، کوچک شدن مردمک ها، تاری دید احتمالی و نزدیک بینی است. این دسته از داروها معمولاً تا چهار بار در روز تجویز می شوند. به دلیل عوارض جانبی احتمالی و نیاز به استفاده مکرر روزانه، این داروها اغلب تجویز نمی شوند.

از آنجایی که مقداری از داروی قطره چشم در جریان خون شما جذب می شود، ممکن است عوارض جانبی غیرمرتبط با چشم خود را تجربه کنید. برای به حداقل رساندن این جذب، چشمان خود را به مدت 1 تا 2 دقیقه پس از ریختن قطره ببندید. همچنین می توانید گوشه چشمان خود را در نزدیکی بینی به آرامی فشار دهید تا مجرای اشک را به مدت 1 یا 2 دقیقه ببندید. قطره های استفاده نشده را از روی پلک خود پاک کنید.

ممکن است برای شما قطره های متعدد چشمی تجویز شده باشد یا نیاز به استفاده از اشک مصنوعی داشته باشید. اطمینان حاصل کنید که حداقل پنج دقیقه بین استفاده از قطره های مختلف صبر کنید.

داروهای خوراکی

قطره های چشمی به تنهایی ممکن است فشار چشم را به سطح مورد نظر کاهش ندهند. بنابراین چشم پزشک ممکن است داروهای خوراکی نیز تجویز کند. این دارو معمولاً یک مهارکننده کربنیک انیدراز است. عوارض جانبی احتمالی شامل تکرر ادرار، سوزن سوزن شدن انگشتان دست و پا، افسردگی، ناراحتی معده و سنگ کلیه است.

جراحی و سایر روش های درمانی

سایر گزینه های درمانی شامل لیزر درمانی و جراحی است. تکنیک های زیر ممکن است به تخلیه مایع داخل چشم و کاهش فشار چشم کمک کند:

• لیزر درمانی. لیزر ترابکولوپلاستی (trabeculoplasty) یک گزینه برای درمان است اگرقطره چشمی غیر قابل تحمل است. همچنین اگر دارو پیشرفت بیماری شما را کند نکرده باشد، ممکن است از لیزر استفاده شود. چشم پزشک همچنین ممکن است جراحی لیزر را قبل از استفاده از قطره های چشمی توصیه کند.

• جراحی فیلترینگ. این یک روش جراحی به نام ترابکولکتومی (trabeculectomy) است. جراح چشم یک روزنه در سفیدی چشم ایجاد می کند که به آن اسکلرا (sclera) نیز می گویند. جراحی فضای دیگری برای خروج مایع از چشم ایجاد می کند.

• لوله های تخلیه. در این روش، جراح چشم یک لوله کوچک را در چشم شما قرار می دهد تا مایع اضافی را تخلیه کند تا فشار چشم کاهش یابد.

• جراحی گلوکوم کم تهاجمی (MIGS) چشم پزشک ممکن است روش MIGS را برای کاهش فشار چشم پیشنهاد دهد. این روش‌ها معمولاً به مراقبت‌های فوری بعد از عمل کمتری نیاز دارند و خطر کمتری نسبت به ترابکولکتومی یا استفاده از دستگاه درناژ دارند. آنها اغلب با جراحی آب مروارید ترکیب می شوند.

پس از عمل، باید برای معاینات بعدی به چشم پزشک مراجعه کنید. و اگر فشار چشم شما شروع به افزایش کند یا تغییرات دیگری در چشم شما رخ دهد، ممکن است در نهایت نیاز به انجام اقدامات اضافی داشته باشید.

درمان گلوکوم حاد زاویه بسته

گلوکوم حاد زاویه بسته یک اورژانس پزشکی است. در صورت تشخیص این بیماری، به درمان فوری برای کاهش فشار در چشم خود نیاز خواهید داشت که نیاز به درمان با دارو و لیزر یا روش های جراحی دارد.

ممکن است روشی جراحی به نام لیزرایریدوتومی (iridotomy) محیطی ی داشته باشید. پزشک با استفاده از لیزر یک سوراخ کوچک در عنبیه شما ایجاد می کند. این امر اجازه می دهد تا مایع از طریق عنبیه جریان یابد و به باز شدن زاویه تخلیه چشم کمک می کند و فشار چشم را کاهش می دهد.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

این نکات ممکن است به کنترل فشار چشم بالا یا ارتقای سلامت چشم کمک کند.

• رژیم غذایی سالم داشته باشید. خوردن یک رژیم غذایی سالم می تواند به حفظ سلامتی شما کمک کند، اما از بدتر شدن گلوکوم جلوگیری نمی کند. چندین ویتامین و مواد مغذی برای سلامت چشم مهم هستند، از جمله روی، مس، سلنیوم و ویتامین های آنتی اکسیدانی C، E  و A

• ورزش کنید. ورزش منظم ممکن است فشار چشم را کاهش دهد. با پزشک خود در مورد یک برنامه ورزشی مناسب صحبت کنید.

• کافئین خود را محدود کنید. نوشیدنی های حاوی مقادیر زیاد کافئین ممکن است فشار چشم را افزایش دهد.

• سیگار نکشید. مهم است که بدن خود را سالم نگه دارید، و نیکوتین عوارض زیادی دارد. سیگار همچنین فشار خون و التهاب چشم را افزایش می دهد که می تواند خطر ابتلا به دیابت و آب مروارید را افزایش دهد. هر دو عامل خطر برای گلوکوم هستند. اگر سیگار می کشید، از پزشک خود برای ترک سیگار راهنمایی بخواهید.

• سر خود را بالا بیاورید. هنگام خواب از بالش گوه ای (wedge pillow) استفاده کنید که فقط کمی سر شما را بالا نگه می دارد. این امربه کاهش فشار چشم کمک میکند.

• مایعات را با دقت بنوشید. مقدار متوسطی ​​مایعات بنوشید. نوشیدن یک لیتر یا بیشتر از هر مایعی در مدت کوتاهی ممکن است به طور موقت فشار چشم را افزایش دهد.

• از چشمان خود محافظت کنید. هنگام کار در حیاط یا ورزش های تماسی از عینک محافظ استفاده کنید. هنگام شنا از عینک استفاده کنید. هنگام انتخاب لوازم آرایش، از مارک های غیر حساسیت زا استفاده کنید و مرتب آنها را تعویض کنید. حتماً از عینک آفتابی در بیرون استفاده کنید، به خصوص در تابستان یا در اطراف سطوح با تابش زیاد مانند شن، برف و آب. هنگامی که مبتلا به گلوکوم هستید، چشمان شما می تواند به خیرگی بسیار حساس باشد.

• مراقب یوگا باشید. شاید لازم باشد در برخی از حرکات یوگا تجدید نظر کنید. برخی از حرکات سر به پایین که قلب شما را بالای چشم قرار می دهد می تواند فشار چشم را افزایش دهد. تحقیقات نشان نداده است که این حرکات گلوکوم را بدتر می کند، اما انجام حرکات یوگا که فشار چشم را افزایش می دهد  مناسب نیست.

• داروهای تجویز شده را مصرف کنید. استفاده از قطره های چشمی یا سایر داروهای تجویز شده می تواند کمک کننده باشد تا بهترین نتیجه ممکن را از درمان خود بگیرید. حتما قطره ها را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید. در غیر این صورت، آسیب عصب بینایی شما می تواند بدتر شود.

طب جایگزین

برخی از رویکردهای طب جایگزین ممکن است به سلامت کلی شما کمک کنند، اما هیچ کدام یک درمان موثر برای گلوکوم نیستند. با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات احتمالی آنها صحبت کنید.

•داروهای گیاهی. برخی از مکمل های گیاهی مانند عصاره زغال اخته به عنوان درمان گلوکوم تبلیغ می شود. اما برای اثبات اثربخشی آنها به مطالعات بیشتری نیاز است. از مکمل های گیاهی به جای درمان های اثبات شده استفاده نکنید.

• تکنیک های آرام سازی. استرس ممکن است باعث حمله گلوکوم حاد زاویه بسته شود. سعی کنید راه های سالمی برای مقابله با استرس پیدا کنید. مدیتیشن و تکنیک های دیگر ممکن است کمک کننده باشد.

Source:

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/glaucoma/diagnosis-treatment/drc-20372846

https://www.nei.nih.gov/learn-about-eye-health/eye-conditions-and-diseases/glaucoma

https://glaucoma.org/

https://www.webmd.com/eye-health/glaucoma-eyes

https://www.hopkinsmedicine.org/health/conditions-and-diseases/glaucoma

https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/4212-glaucoma

https://www.aao.org/eye-health/diseases/what-is-glaucom